''seni seviyorum''un yakıştığı anlar

''seni seviyorum'' yükte hafif pahada ağır olan cünlelerden birisi. hem çok basit hem de çok manidar. bu iki kelimeyle dünyası yerle bir olan ya da dünyalar ona ait olan insanlar tanıyorum ben. insana sorumluluk yükleyen 2 kelime bu. bazıları bunu basitleştirir, bazıları ise hakkını vererek söyler. işte o hakkını söyleyenlerin de her söylediği ''seni seviyorum'' seviliyormuş hissini uyandırmaz insanda.


''seni seviyorum'' demenin de bi yolu yordamı, adabı var. her yere cuk diye oturmaz ''seni seviyorum''.  olmadık yerde kullanıldığında ters tepki yaratabilir belki. işte ''seni seviyorum''un  uygun düştüğü anlardan bi kaçı ;

• 1 saatten uzun bir tren yolculuğunun ortası,
• Kır gezisinin en ağaçlı yeri,
• Yağmurdan sonra plajın gri kumlarında yürürken,
• Bir tabak spagettiyi paylaşırken,
• Beraber alışveriş yaparken ya da kitap bakarken rafların arasında etrafta kimse yokken,
• Dizine kafasını koyduğunda, parmaklarını saçlarının arasında gezdirirken,
• Ona bir masal anlattıktan sonra,
• Karşılıklı gülüşmeden sonraki sessizlikte.

ha bi de kavgadan1-2 saat sonraki saatte söylenebilir. yaraları iyileştirici etkisi olsun diye.

bunlar benim hayalimdeki ''seni seviyorum'' lar. 

kriterlerim arasına şunu da yazdım : doğru yer ve zamanda seni seviyorum diyebilme özelliği.