sevgili günlük

uzuuuuuun zamandır yazmıyodum, eve gelmişken bloğumda benim aklıma geldi bi bakayım dedim. neler birikmiş öyle okumam gereken ! ama onları okumadan önce kendi yazmam gerekenleri yazayım.

hımmm nerden başlasam diye düşünüyorum; aşk mı yoksa normal hayat mı ? benim için hayat böyle ikiye ayrılıyo işte; aşk ve diğerleri. diğerlerinden başlıyayım o zaman.

eveet. fransızca kursuna yazıldım ! bildiğin fransa, fransız, eyfel hayranı olan ben hayallerimdeki fransa için ilk adımımı resmi olarak attım. derdimi fransızca anlatabiliyorum zar zor. en azından adımı, nereli olduğumu, nerede okuduğumu vs. takılmadan söyleyebiliyorum şimdilik. ama hakikaten zor bi dil. gırtlak sesleri ve nazeller bi dersin konusunu oluşturabilir. bunun yazımlar var, dişilleri var, erilleri var.. baya var. ama ben çok seviyorum ve fransızcamı ilerletmeyi de düşünüyorum. fransızcadan başka bol bol alışveriş yapıyorum, kredi kartımın limiti doldu bugün kendime topuklu bot alamadım. babam gelince onun kredi kartıyla alabildim anca. sefilleri oynadım hakkaten. ama bunlar çok sıkıcı geliyo bana, asıl macera aşk hayatımda. buyrun;

burası çok karışık şimdi, nasıl başlasam bilmiyorum ama bi yerden de başlamak gerek. ismi oğuzhan. geçen seneden beri arkadaşız, hatta en yakın kız arkadaşı benim ama ben oğuzhana aşığım. geçen seneden beri. ama bu arada bi hata yaptım ve onun arkadaşlarından biriyle çıktım. çünkü oğuzhandan umutsuzdum ve karşı taraftan gördüğüm ilgi uzun zamandır görmediğim bi ilgiydi. pohpohlanıyodum resmen. ama ben bunu hiç sevmedim, bi gram sevmedim yemin olsun. ayrıldığımda üzülmedim bile. üstümden koca bi yük kalktı. onu buralara yazıp burayı kirletmiycem, her neyse. ben bundan ayrıldığım dönemde oğuzhan bunu teselli ederken bunlar yakın arkadaş oldular ! benim tahminime göre. daha doğrusu o, oğuzhanla yakın arkadaş oldu. benim tahminime göre. her iki durumda da boka batan taraf ben oluyorum ama. ben bütün bi sene boyunca oğuzhan aşkımı bastırmaya çalıştım, başkalarıyla bastırmaya çalıştım ama olmadı. hatta izmire gidene kadar da bastırmaya çalıştım ama onu okulda görünce, ona bakınca, sigara içerken yanıma gelince ve bunun akabindeki haftalar içinde ben -kendimce- sinyaller almaya başlayınca nah bastırırsın merve dedim. sürekli oğuzhandan bahsetmece, birlikte fotoğraf çektirmece, o fotoğrafları çıkarttırmaca, oğuzhanla evlilik hayalleri kurmaca, onun soyadını ismimin yanına eklemece falan derken kendimi oğuzhan için ağlarken buldum. oğuzhana aşık olduğumu söylediğimde en çok tepki vereceğinden korktuğum insann karşısında hemde. ama o beni hiç kimsenin desteklemediği kadar destekledi. '' abi seviyosan git konuş bence '' demeyi de ihmal etmedi tabi. ama söylediği şu cümle beni çok etkiledi - sizi de etkilesin diye yazıyorum - '' bugün yaptığın şeyler ilerde dönüp gelip seni bulmaz, ama yapmadığın şeyleri kafandan silemezsin ve bi ömür bunun pişmanlığını yaşarsın. yaptıkların unutulur ama yapmadıklarını sen unutamazsın. abi seviyosan git konuş bence ! '' sizce de mantıklı dimi evet. ben bu anda koşarak alsancaktan gaziemire kadar koşup oğuzhann boynuna atlayabilirdim. ama yapmadım. hatta bu konuşmadan 4 5 gün sonra kadar konuşabildim onunla. bu kadar anlatıcam, daha fazla anlatamam kendimde o gücü görmüyorum ben. ama onun bana sarılmasını çok seviyorum. arkasından koşturup nefes nefese '' bana sarılır mısın ? '' diyebilicek kadar.